Głównym środkiem prowadzącym
Silnik wielopaliwowy ? silnik spalinowy, który może prawidłowo pracować będąc zasilanym różnymi rodzajami paliw płynnych, głównie benzyną i olejem napędowym, ale także m.in. paliwem lotniczym.
Opis
Są to silniki o zapłonie samoczynnym. Zmiany w konstrukcji silnika są związane przede wszystkim z koniecznością zmniejszenia dużego kąta opóźnienia samozapłonu dla paliw wysokoprężnych. Uzyskuje się to przez podwyższenie temperatury powietrza pod koniec suwu sprężania. Głównym środkiem prowadzącym do tego celu jest podwyższenie stopnia sprężania w stosunku do silników typowo zasilanych tylko olejem napędowym. Silniki wielopaliwowe zasilane olejem napędowym lub paliwami pokrewnymi wykazują niemal identyczną moc i sprawność. Największym problemem tego typu silników jest rozruch w niskiej temperaturze, w szczególności przy zastosowaniu benzyny oraz ich praca z małym obciążeniem. W celu uruchomienia zimnego silnika wymagają one stosowania odpowiedniego urządzenia podgrzewającego. Silniki te stosowane są głównie w pojazdach wojskowych, np. czołgach.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_wielopaliwowy
Podstawy termodynamiczne silnika diesla
Obiegiem porównawczym współczesnych silników wysokoprężnych jest obieg Seiligera-Sabathé. Obieg ten składa się z następujących przemian charakterystycznych:
adiabatyczne sprężanie,
izochoryczne podgrzewanie czynnika,
izobaryczne podgrzewanie czynnika,
adiabatyczne rozprężanie,
izochoryczne oziębianie czynnika.
Obieg porównawczy jest obiegiem teoretycznym. Silnik rzeczywisty pracuje wg obiegu, składającego się z nieco innych przemian. Sprężanie i rozprężanie nie są adiabatyczne, ponieważ występuje wymiana cieplna ze ściankami cylindra, głowicą, tłokiem i innymi elementami. Nawet, gdyby występujące procesy były adiabatyczne, nie byłyby odwracalne. Ogrzewanie czynnika nie jest izobaryczne, następuje najpierw wzrost ciśnienia, a potem jego spadek. Najważniejszą różnicą jest to, że obieg porównawczy opisuje układ zamknięty (wykorzystywany jest wciąż ten sam czynnik), a obieg rzeczywisty układ otwarty (następuje wymiana czynnika roboczego).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_o_zap%C5%82onie_samoczynnym
Paliwem spalanym w silniku wysokoprężnym
Paliwem spalanym w silniku wysokoprężnym jest zwykle olej napędowy lub (w przypadku wolnobieżnych silników wielkogabarytowych) mazut. Istotną cechą paliw dla silników wysokoprężnych jest liczba cetanowa, która świadczy o zdolności do samozapłonu. Ponadto paliwo musi spełniać funkcje smarne w układzie wtrysku paliwa, przez co paliwa alternatywne do silników wysokoprężnych (np. zużyty lub świeży olej roślinny ? zob. olej rzepakowy) do nowoczesnych systemów wtrysku nie nadają się, ponieważ istnieje możliwość zatarcia i zablokowania sadzami precyzyjnych otworków wtryskiwaczy. Ponadto jego liczba cetanowa jest niska co jest istotną wadą (zwiększa się znacznie zwłoka zapłonu i silnik wchodzi w obszar dymienia). Znacznie lepsze są estry olejów roślinnych (tzw. biodiesel). Zużycie tego paliwa jest wyższe o kilka procent, co wynika z mniejszej wartości opałowej niż oleju napędowego. Warto wspomnieć, że pierwszy silnik wysokoprężny, zbudowany przez Rudolfa Diesla zasilany był olejem arachidowym.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_o_zap%C5%82onie_samoczynnym